عدم همکاری جمهوری اسلامی با نهادهای حقوق بشری بین المللی
موضع گیری سودویند در سی و سومین نشست شورای حقوق بشر
عدم همکاری جمهوری اسلامی با نهادهای حقوق بشری بین المللی
يکشنبه ۲۸ شهريور ۱۳۹۵ – ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۶
۴۷ کشورعضو شورای حقوق بشر در سال ۲۰۱۱ با ۲۲رأی موافق و ۷رأی مخالف و ۱۴رأی ممتنع قطعنامه پیشنهادی در مورد اعزام گزارشگر ویژه حقوق بشر را در ایران تصویب نمودند. از آن زمان تاکنون دکتر احمد شهید که این سمت را داشتند هیچ گاه از طرف جمهوری اسلامی ایران اجازه ورود به ایران را پیدا نکرد و اکنون در پایان این مأموریت و انتخاب گزارشگر ویژه جدید نیز هنوز از طرف جمهوری اسلامی نشانه‌ای مبنی بر موافقت با ورود این گزارشگران دیده نشده است. تا کنون گزارشگران موضوعی حقوق بشر چهار بار اجازه سفر به ایران را به دست آوردند. رینالدو گالیندوپل سه بار در سال‌های ۶۸، ۶۹ و ۷۰ و موریس کاپیتورن یک بار در سال ۷۴ اجازه یافتند که به ایران سفر کنند. در پنل مرتبط با آیتم دو «گزارش سالانه کمیساریای عالی حقوق بشر» در نشست سی وسوم شورای حقوق بشر در ژنو، سودویند نیز همراه با دیگر سازمان های غیر دولتی موضع گیری خود را توسط نماینده خود «جسیکا سانرفال» ارائه کرد. متن کامل این موضوع گیری به شرح زیر است: سودویند از گزارش جدید کمیسر عالی که به طور گسترده بین فعالین حقوق مدنی ایرانی منتشر شده و عکس العمل مثبتی داشته قدردانی می‌کند. با اینکه دعوت از کمیسر عالی حقوق بشر از سال ۱۹۹۸ توسط جمهوری اسلامی ایران تمدید شده است ولی این کشور همچنان نتوانسته پیش‌شرط لازم برای چنین بازدیدی را در ۱۸ سال گذشته فراهم کند. دسترسی مؤثر و بدون قید و شرط در کشور به شمول دسترسی به زندان‌ها و همچنین ملاقات با قربانیان و فعالین مستقل جامعه مدنی حق دفتر کمیسر عالی حقوق بشر است و ایران هنوز باید این حداقل‌ها را قبول کند. طی ۱۱ سال گذشته هیچ گزارشگر ویژه موضوعی امکان سفر به ایران را نداشته است. عدم همکاری جمهوری اسلامی ایران تنها به دفتر کمیسر عالی و روندهای ویژه به انضمام گزارشگر ویژه کشوری ایران محدود نمی‌شود، بلکه شامل دیگر ارگان‌های حقوق بشری هم می‌شود. توصیه‌های مورد قبول اولین دور بررسی دوره‌ای جهانی، عملی نشدند و اثری از تغییرات در جهت توصیه‌های مورد قبول در دور دوم بررسی دوره‌ای جهانی دیده نمی‌شود. با وجود تعهد داوطلبانه جمهوری اسلامی ایران برای بررسی پیوستن به کنوانسیون رفع انواع تبعیض علیه زنان و کنوانسیون علیه شکنجه و حذف حق تحفظ کنوانسیون حقوق کودک در سال ۲۰۰۶، این کشور هم اکنون توصیه‌های مربوط به پیوستن به سی داو و کنوانسیون علیه شکنجه و حذف حق تحفظ کنوانسین حقوق کودک را قبول نمی‌کند. آقای معاون رئیس بر خلاف نظر کشورهای نقض کننده حقوق بشر، سودویند بر این باور است که شرمندگی با نام بردن ایجاد نمی‌شود بلکه با تکرار نقض حقوق بشر فاحش، گسترده و سیستماتیک به وجود می‌آید ویدیوی این موضع گیری با ترجمه فارسی را از این لینک مشاهده کنید:
ویدیوی این موضع گیری به زبان انگلیسی را از این لینک مشاهده کنید:
Home
