نماینده پناهندگان معترض در ترکیه: تارسیدگی به پرونده هایمان به اعتصاب ادامه می دهیم
نماینده پناهندگان معترض در ترکیه: تارسیدگی به پرونده هایمان به اعتصاب ادامه می دهیم
چهار شنبه ۶ شهريور ۱۳۹۲ – ۲۸ اوت ۲۰۱۳
اعتصاب غذای پناهجویان ایرانی مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در آنکارا وارد هفتمین روز خود شده است. فرشته ناجی حبیب زاده فعال حقوق بشر و روزنامه نگار و یکی از اعتصاب کننده ها،در گفتگو با خبرنگار سودویند، ضمن تاکید بر ادامه این تحصن تا حصول نتیجه ای مثبت، خواهان حمایت نهادهای سیاسی و حقوق بشری از این تحصن و اعتصاب اعتراضی شد. صحبتهای فرشته ناجی حبیب زاده در گفتگو با پیام اولادعظیمی، به شرح زیر است: – دیروز اخباری منتشر شده بود که از انتقال شما به بیمارستان خبر می داد.اگر ممکن است درباره آخرین وضعیت جسمانی خودتان توضیح دهید. در حال حاضر اصلا وضعیت جسمی خوبی ندارم. دیروز به من سرم وصل کرده بودند.در بیمارستان رسیدگی خوبی به من نشده بود.الان هم حالم خیلی بد است و بدنم ضعیف شده و مسئولین کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه، حتی بیماری من را هم مد نظر قرار نمی دهند. – این تحصن و اعتصاب غذای تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ امروز هشتمین روز اعتصاب غذای من است که اعتصاب غذایم تر است و تا زمانی که جوابی به ما دهند این اعتصاب را ادامه می دهیم. تا این لحظه هیچ یک از مسئولین کمیساریا نیامدند تا با ما صحبتی بکنند. تنها من هم در اعتصاب نیستم اما چون من بیمار هستم و ضعف جسمی دارم به همین دلیل حالم از دیگران بدتر است. – به چه دلیلی دست به اعتصاب غذا زده اید؟ آیا راه دیگری برای تغییر روند پرونده شما در یو ان وجود نداشت؟ سه سال است که من در ترکیه هستم و پرونده من را در یو ان بسته اند. پرونده من که خبرنگار هستم را بسته اند.همه میدانند خبرنگاران در ایران چه وضعیتی دارند. من را سه سال در این کشور نگه داشته اند در حالی که من بیمار هم هستم و یو ان هیچ اهمیتی به بیماری من نمی دهد. حتی آن زمانی که پرونده من باز بود هم به بیماری من اهمیتی نمی دادند و من خودم برای معالجه خودم 1000 دلار خرج کرده بودم و الان هم برای ادامه معالجه به پنج هزار دلار دیگر هم نیاز دارم که نه خودم و نه خانواده ام توان پرداخت چنین مبلغی را ندارند.آن مقدار پولی هم که داشتم در طی این سه سال به پایان رسید و متاسفانه تا این لحظه کمیساریای پناهندگان هیچ رسیدگی به من نکرده است. کمیساریای پناهندگان هیچ اهمیتی به پناهجو و پناهنده نمی دهد. – آیا غیر از کمیساریای پناهندگان هیچ سازمان دیگری در ترکیه وجود ندارد تا از پناهجویان و پناهندگانی که شرایط مشابه شما را دارند حمایت کند؟ سازمان های حقوق بشری در ترکیه هستند که حتی بعد از تحصن و اعتصاب غذای ما در محل تحصن ما حاضر شدند، اما نمی توانند برای ما کاری بکنند.حوزه فعالیت های آنها مربوط به پناهندگان ایرانی نمی شود. – وضعیت سایر اعتصاب کنندگان به چه صورت است؟ یکی از اعتصاب کنندگان بیماری قند دارد و پزشکی که او را معاینه کرده بود از او خواسته بود اعتصاب غذایش را بشکند. کلیه هایش هم مشکل پیدا کرده و وضعیت نامناسبی دارد.بقیه اعتصاب کننده ها هم در حال حاضر از ضعف جسمی و ناراحتی معده رنج می برند.اما روی هم رفته همه بر مواضع خودشان ایستاده اند و تاکید دارند که تا زمانی که جواب مشخصی از یو ان دریافت نکنند ، به اعتصاب خود ادامه خواهند داد. – فکر می کنید اعتصاب غذا و تحصن شما، آیا می تواند تاثیری داشته باشد تا کمیساریای پناهندگان روند خود را تغییر دهد؟ ما امیدوار هستیم که تاثیر گذار باشد. به خصوص مدتی پیش که افرادی از پلیس ترکیه به اینجا آمده بودند ، به ما گفته بودند شما پناهنده های سیاسی صاحب ندارید و چون صاحب ندارید کسی به شما رسیدگی نمی کند. من از تمام فعالین سیاسی با هر عقیده ای درخواست دارم به خاطر این حرفی که زده اند، از ما پشتیبانی کنند. قرار است تحصنی در استهکلم سوئد انجام بگیرد، می خواهم که در آن شرکت کنند و دوستان دیگر در جاهای دیگر هم به هر طریقی که می توانند از ما حمایت کنند تا این ها بفهمند که پناهندگان سیاسی تنها نیستند و همه پشتیبان هم دیگر هستند و اجازه نمی دهند که کسی به ما آزاری برساند. چون ترکیه واقعا زندان دوم فعالین سیاسی است. از زندان اول فرار کردیم و در زندان دوم یعنی ترکیه اسیر شده ایم.ما از همه فعالین سیاسی انتظار حمایت داریم. – عکس العمل کمیساریای پناهندگان نسبت به اعتصاب غذای شما و سایر همراهان شما چه بوده؟ آیا تاکنون اقدامی برای شما از سوی کمیساریای پناهندگان صورت گرفته است؟ نه هیچ کاری برای ما انجام ندادند.حتی دیروز که من حالم بد شده بود سایر دوستان از مسئولین کمیساریای پناهندگان درخواست کرده بودند که آمبولانس خبر کنند که این کار را هم نکردند و بعد از اینکه دیدند حالم خیلی بد است، آمبولانس خبر کردند. امروز هم وقتی که رفتم تا برگه بیمارستان خودم را به مسئولین کمیساریای پناهندگان بدهم به من گفتند درخواست تو چیست؟چرا اعتصاب غذا کردی؟من گفتم مریض هستم، گفتند به ما ربطی ندارد. گفتم من انسانم و به عنوان یک انسان می خواهم به پرونده من رسیدگی شود و از بلاتکلیفی خارج شوم و تا زمانی که این کار را نکنید من به تحصن و اعتصاب غذا ادامه می دهم. در مجموع برخورد بسیار بدی داشتند با من. – انتظار شما از فعالین و نهادهای حقوق بشری چیست؟ ما از همه نهادهای حقوق بشری، فعالین سیاسی و رونامه نگاران انتظار داریم که پشت ما را خالی نکنند و از کمیساریای پناهندگان درخواست کنند، نامه نگاری کنند و از کمیساریای پناهندگان بخواهند که تکلیف ما را روشن کند و نه تنها ما ، بلکه همه کسانی که وضعیتی مشابه ما را در این کشور دارند.چون تنها ما نیستیم که چنین وضعیتی را داریم بلکه ما به نمایندگی از خیلی افراد دیگر اینجا هستیم. – اگر شما و یا سایر دوستان همراه شما به فرض بخواهید به ایران برگردید، چه اتفاقی برایتان می افتد؟ من که کاملا مشخص است که اگر به ایران برگردم چه مشکلاتی برایم به وجود می آید.سایر دوستان هم به همین شکل. اگر در ایران خطری برای ما وجود نداشت، هیچ وقت مجبور نبودیم که بلاتکلیفی و شرایط سخت پناهجویی در ترکیه را تحمل کنیم تا جایی که مجبور شویم اینجا دست به تحصن و اعتصاب غذا بزنیم. ما واقعا نه راه پس داریم و نه راه پیش و از این وضعیت خسته شده ایم.
Home
