گروههای اتنیک و محیط زیست در جمهوری اسلامی ایران
: www.iranhrc.org
All Human Rights for all in Iranwww.iranhrc.org
گزارش اولین رویداد جانبی در بیست و هفتمین اجلاس شورای حقوق بشر
پنجشنبه ۲۰ شهريور ۱۳۹۳ – ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴
|
سه شنبه 9 سپتامبر 2014 (17 شهریور 1393) در جريان بيست و هفتمین اجلاس شوراى حقوق بشر سازمان ملل متحد، اولین رويداد جانبى کارزار افشاى نقض حقوق بشر در جمهورى اسلامى ايران، به تدارک سازمان غير دولتى سودويند برگزار شد. این رویداد به تدارک سازمان غيردولتى و اتريشى سودويند، که در همکارى با همراهان ايرانى خود، از سال 2010 در شوراى حقوق بشر از طريق تنظيم موضع گيرى ها و تدارک اجلاس جانبی در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران فعال مي باشد، از ساعت 9 اين روز با موضوع “مسائل مربوط به گروههای اتنیک و محیط زیست در جمهوری اسلامی ایران”، با مدیریت “مهری جعفری”، به شرح زير برگزار شد: اعظم بهرامی، دانش اموخته رشته فيزيك و مديريت که تحصيلات خود را در رشته فيزيك انرژي و محيط زيست در ايتاليا، ادامه می دهد، اولین سخنران این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع “مصرف آب و مدیریت”، اختصاص داد. این فعال محيط زيست و کنشگر حقوق زنان، ضمن انتقاد از تحقیقات غیر تخصصی و واکنش های کوتاه مدت و برخوردهای سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به معضلات محیط زیست در این کشور، وضعیت دریاچه ارومیه، هامون و هورالعظیم و رودخانه زاینده رود و آب کلان شهر ها را نتیجه بی توجهی به معضلات محیط زیست در ایران عنوان کرد. او با اشاره آماری به وضعیت بحرانی تالابها و رودخانه ها در ایران، آلودگی به زباله، سموم صنعتی و کشاورزی، یا برداشت بی رویه شن و ماسه را از دلایل تخریب تالابها و رودخانه ها در ایران خواند و از ارگانهایی چون جهاد سازندگی، وزارت صنایع، پتروشیمی و نفت را از عاملین اصلی تخریبها، نام برد. اعظم بهرامی با انتقاد از سازمانهایی چون جهاد کشاورزی، دلالی برای واردات سموم کشاورزی و کودهای شیمیایی را نقش جدید این سازمان به جای وظیفه آن مبنی بر “ترویج، آگاهی و اطلاع رسانی”، اعلام کرد. سخنرانی کامل اعظم بهرامی، فعال محيط زيست و کنشگر حقوق زنان را از ویدئو دنبال کنید: منصور سیفی، فعال محیط زیست، اهل شبستر از توابع آذربایجان، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع “وضعیت واقعی دریاچه ارومیه”، اختصاص داد. او ضمن اعلام خطر خشک شدن دریاچه ارومیه، نسبت به وزش طوفان نمک، حاصل از هشت میلیارد مکعب املاح به جای مانده از مناطق خشک شده این دریاچه، هشدار داد. او با اشاره به نقض تعهدات بین المللی جمهوری اسلامی ایران و بی توجهی به اخطارهای بین المللی نسبت به وضعیت این دریاچه، نسبت به سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز مردم نگران از وضعیت این دریاچه و بازداشت فعالان محیط زیست منتقد در آذربایجان انتقاد کرد. منصور سیفی در این سخنرانی، حکومت ایران را از طریق حذف بودجه اندک اختصاص یافته برای احیا دریاچه، و ادامه سد سازی، عامل اصلی مشکلات این دریاچه خواند و خشک شدن آن را تعمدی خواند. سخنرانی کامل منصور سیفی، فعال محیط زیست را از ویدئو دنبال کنید: شریفه جعفری، فعال ادبی و اجتماعی اهل آذربایجان که مجوز موسسه انتشاراتی وی در آذربایجان توسط حکومت لغو شده است، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع “انتشارات و قوانین سخت آن” ، اختصاص داد. او با تاکید بر مسئولیت ناشر در خصوص محتوای کتابها، و ورود دولت پس از شکایت احتمالی شاکی خصوصی به عنوان یک روال معمول در بیشتر نقاط دنیا، قوانین موجود در ایران را متفاوت و شکنجه وار خواند. او با شرح روند طولانی و حتی در مواردی غیر ممکن، در خصوص دریافت مجوز برای انتشار کتاب در ایران، رفتار حکومت ایران را در راستای کنترل و سرکوب فرهنگ و اندیشه در این کشور، تحلیل کرد. شریفه جعفری، مشکلات زیاد و اصلاحیه های فراوان و شرایط حاکم بر نظام را عاملی برای خودسانسوری نویسنده خواند و گفت که نویسنده ها در ایران، برای دریافت مجوز نشر، بر خلاف میل مجبور به تعریف از نظام، اسلام، رهبر و بسیج و غیره در میان متن ها، و خودداری از استفاده کلماتی چون “هم آغوشی”، “بوسه”، “سکس”، در متن و یا شعر می باشد. سخنرانی شریفه جعفری، فعال ادبی و اجتماعی اهل آذربایجان را از ویدئو دنبال کنید: اما یوسف کر، فارغ التحصیل در رشته آب وخاک( آبیاری و خاکشناسی) که سابقه سه بار بازداشت در ایران را در پرونده دارد، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع دیگر این نشست و در رابطه با ” اعدام سیستماتیک در ترکمن صحرا”، اختصاص داد. “یوسف کر” که پس از انقلاب بهمن 1357، در بنیانگذاری “کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن” و “ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا” شرکت داشته است، قوانین در جمهوری اسلامی ایران که بر مبنای “شیعه اثنی عشری”، است را عامل اصلی تبعیض ها برای سایر ادیان، تحلیل کرد. این فعال حقوق بشر که در زمینه حقوق گروههای اتنیک، فعالیت دارد، حاکمیت دوگانه پس از انقلاب 57، در ترکمن صحرا، که بین ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا و حکومت مرکزی برقرار شده بود، را از دستاویزهای جمهوری اسلامی ایران برای کشتار در ترکمن صحرا، عنوان کرد. او با این مقدمه، ربایش 4 نفر از اعضای ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا، توسط سپاه پاسداران و در جریان مذاکره با هیئتی از جمهوری اسلامی ایران، را نمونه ای از کشتار در این منطقه تشریح کرد. شرح بست نشستن مردم ترکمن در همکاری با ستاد و بر علیه حکومت مرکزی، که با تیراندازی و کشتار آنان توسط مواجه بود، و بازرسی خانه به خانه همراه با کشتار، قسمتهای دیگر صحبت یوسف کر، در این سخنرانی بودند. یوسف کر، در جریان این سخنرانی ضمن کشتار جنایتکارانه در ترکم صحرا را تحت نظارت بلند پایه ترین مقامات ایران خوانده و خواستار بررسی جنایتهای جمهوری اسلامی ایران در دادگاه ایران تریبونال، از سال 57 و ترکمن صحرا شد و نه تنها سال 67 و زندانهای تهران. سخنرانی یوسف کر، فعال حقوق بشر را از ویدئو دنبال کنید: امیر نیلو، از اعضای دادگاه مردمی ایران تریبونال، آخرین سخنران نشست این روز بود که صحبت خود را به “اعدام در تبریز در سال 60″، اختصاص داد. او با استناد به صحبتها و اسناد گردآوری شده در کتاب “آذربایجان و جنبش طرفداران شریعتمداری” نوشته ماشاالله رزمی، فعال سیاسی ساکن پاریس، و همچنین سایت “اسناد انقلاب اسلامی”، صحبت خود را با اعدام 11 نفر در 22 دی 1359، که اسامی آنها در مطبوعات روز هم اعلام شده بود، آغاز کرد. امیر نیلو، با اشاره به حاکمیت دوگانه در تبریز، بین “حزب خلق مسلمان” در تبریز و حکومت مرکزی، (مشابه ترکمن صحرا)، تجمع آن سالها در مقابل منزل آیت الله شریعتمداری و کشته شدن یکی از محافظین، مخالفت این روحانی با اصل ولایت فقیه، در جریان تدوین قانون اساسی که با اعتراضات مردمی در منطقه و به ویژه در تبریز همراه شده بود را آغاز عملیات حکومت مرکزی برای اعدامهای گروهی، توصیف کرد. شرح حوادث آن سالها را در سخنرانی امیر نیلو، از اعضای دادگاه مردمی ایران تریبونال، در ویدئوی زیر دنبال کنید:
