بهنام ابراهیم‌زاده متولد شهرستان اشنویه در آذربایجان غربی در سال ۱۳۵۶ به دنیا آمد .عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های کارگری و عضو وهمکارسندیکاهای مختلف برای دفاع از حقوق کارگران است. بهنام در سال هزار و سیصد و هشتاد و نه به اتهام شرکت در تجمع‌های کارگری و حمایت از کودکان کار دستگیر شد. دادگاه ابتدا او را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد، اما این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۵ سال کاهش یافت. اکنون در زندان رجایی شهر کرج در آستانه هفتمین سال زندانی شدن است. سال ۱۳۸۶ برای اولین بار بازداشت شد و سپس با تهدید و ارعاب سعی کردن او را از سندیکا و پیگیری حقوق کودکان کار و خیابان دور کنند. با اوج گرفتن حملات به سندیکای کارگران شرکت واحد در سال ۸۸ بهنام ابراهیم‌زاده مجدداً بازداشت شد، یک سال بعد از زندانی شدن او تنها پسرش نیما براثر فشار و سوءتغذیه به سرطان خون مبتلا گردید، که رنج مضاعفی برای بهنام و زبیده همسر وی بود. در سال‌های زندان نیز بهنام دست از فعالیت برنداشت و همیشه در احقاق حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی کوشا بود و درنهایت در زمان حبس پنج‌ساله و در آستانه اتمام دوران محکومیت با پرونده‌سازی جدید روبرو شد و به جرم ارتباط با گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در دی‌ماه ۱۳۹۴ به نه سال حبس دیگر محکوم شد. بعد از محکومیت دوباره و بازگشت از دادگاه او را از بند زندانیان سیاسی به بند بزه‌کاران سنگین انتقال دادند. پرونده‌سازی‌های مضاعف بر محکومیت اولیه برای فشار بر فعالین معترض روش نه‌چندان جدید قوه قضاییه جمهوری اسلامی است که گریبان بسیاری از فعالین کارگری و معترضان به وضعیت موجود را گرفته است، ولی حتی این محکومیت‌های مجدد باعث نشده است که کسانی چون بهنام ابراهیم‌زاده از خواسته‌های صنفی خود کوتاه بیایند و سکوت اختیار کنند، در آخرین واکنش بهنام ابراهیم‌زاده به زندانیان صنفی نامه او به دبیرکل سازمان جهانی کار است که هفته گذشته همزمان با اجلاس بین المللی کار برای ایشان ارسال شد .متن نامه به شرح زیر است: نامه بهنام ابراهیم زاده به دبیر کل سازمان جهانی کار آقای گای رایدر و اتحادیه های کارگری در سراسر جهان من بهنام ابراهیم زاده از فعالین کارگری در زندانی رجایی شهر، این نامه را برای شما مینویسم. به جرم دفاع از حقوق کارگران، دفاع از حقوق کودکان و دفاع از حرمت انسانها، تحت عنوان “اقدام علیه امنیت ملی کشور” حکم زندان گرفته و شش سال از بهترین سال های زندگیم را در بازداشت بسر برده ام و همراه با من فرزندم و همسرم نیز زیر فشار و آزاد بوده اند و همسرم با تحمل شایسته همه مشقات همراه راهم بوده است. من بخاطر این که کوتاه نیامده و بر حقانیت مبارزاتم پای فشرده ام و همواره سعی کرده ام صدای اعتراض مردم باشم، در پرونده جدیدی به هفت سال و ده ماه حبس دیگر محکوم شده ام. مطمئن هستم که شما از سرنوشت من و کسانی چون من و احکام زندانی که به ما داده شده و آنچه بر ما کارگران میگذرد خبردارید. مطمئن هستم که شما از جریان مرگ ناگوار و مشکوک کارگر زندانی شاهرخ زمانی در زندان رجایی شهر با خبرید. مطمئن هستم که شما از وضعیت نگران کننده جعفر عظیم زاده که از روز ٢٩ آپریل تا کنون در اعتصاب غذا بسر میبرد، با خبرید. جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی در بیانیه ای مشترک خواستشان لغو تمامی پرونده های فعالین کارگری و معلمان معترض و … با اتهاماتی چون “اخلال در نظیم امنیت ملی ” است. چرا شما سکوت کرده اید. آیا تمامی اینها نقض آشکار مقاوله نامه های سازمان شما نیست که ایران هم در آن عضو است. ما بارها گفته ایم هیات ایران نماینده ما کارگران و ما مردم نیست. ایران ناقض حقوق پایه ای ما کارگران و ما مردم از جمله حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع و حق دفاع از زندگی و معیشتمان و داشتن یک زندگی درخور انسان است. اعتراض من و اعتراض ما کارگران در ایران به حضور این هیات در اجلاس سازمان جهانی کار است و با نوشتن این نامه میخواهم صدای اعتراضم را به اجلاسی که در پیش است برسانم. در عین حال من از همه سازمانهای کارگری میخواهم که از ما کارگران زندانی و از کارزاری که در دفاع از حق تشکل و حقوق برحق ما کارگران و ما معلمان از سوی جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی به راه افتاده است، دفاع کنند. از جعفر عظیم زاده که در وضعیت نگران کننده ای بسر میبرد حمایت کنند. من اعلام میکنم که به لیست امضاهای کارزاری که در حمایت از جعفر عظیم زاده و خواستهایش به راه افتاده می پیوندم و از همه سازمانهای کارگری. نهادهای مدافع حقوق بشر و همگان هم انتظار دارم به این کارزار بپیوندید و همراه ما کارگران به حضور هیات ایران در اجلاس سازمان جهانی کار اعتراض کنید. بهنام ابراهیم زاده از زندان رجایی شهر مه ٢٠١٦
Home
