خداحافظ باغ اکولوژی نوشهر

اسناد حقوق بشرخداحافظ باغ اکولوژی نوشهر

خداحافظ باغ اکولوژی نوشهر

خداحافظ باغ اکولوژی نوشهر

يکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱ – ۲۷ ژانويه ۲۰۱۳

حق برخورداری از محیط زیست سالم به عنوان یکی از نتایج مکمل انسان مداری , امروزه به عنوان یک حق مستمر و دارای وضعیت ثابت در حقوق بین الملل و همچنین در حقوق داخل اکثریت کشورهای مترقی تلقی می گردد در ایران اما همچون سایر حقوق انسانی ؛ توجهی به حقوق شهروندان به برخورداری از محیط زیست سالم توسط حکومت حاکم دیده نمی شود ویدئوی زیر که مربوط به هجوم و تخریب مرکز تحقیقات جنگل و مرتع کشور در نوشهر به بهانه راهسازی از جمله نقض این حق شهروندان ایران است صفحه فیس بوک ” نوشهر ” ضمن انتشار تصاویری از این حمله به جنگلهای این شهر شمالی نوشت خداحافظ باغ اکولوژی نوشهر (مرکز تحقیقات گیاهشناسی) ! خداحافظ!!!! خداحافظ 80 سال زحمت بزرگان منابع طبیعی ، جنگل و مرتع . خداحافظ زیبایی، خداحافظ یک نفس راحت، خداحافظ یک شهر زیبایی. خداحافظ دیگه به زودی باید بگیم یادش بخیر تو نوشهر یه باغ داشتیم اسمش اکولوژی بود ، تمام (تمام ، تمام ، تمام) کسانی که تو ایران هر کسی رشته ای مرتبط با جنگل و مرتع و محیط زیست درس میخوند حداقل یه بار میومد اینجا ، یعنی حتما اینجا رو یه بار اومده ، باورت میشه ؟؟ دریا نرفته ولی تو این باغ رفته ، درختای بزرگش که با یه نگاه آدم رو به یه دنیای دیگه می برد. دنیایی پر از زیبایی های بهشت که هر وقت میخواستی از شلوغی دل بکنی فقط کافی بود 5 دقیقه تو این باغ قدم بزنی که کلا انرژی منفی بره پی کارش، نمیدونستم باید واسه یه باغ که تازه کلی هم تو خاور میانه معروفه باس اینجوری به هم بریزم حالا واسه روزای آخر باید برم کنارش وایسم بگم خداحافظ بعد سریع برگردم و بیام خونه و عکسای قدیمی رو نگاه کنم همینجور بگم یادش بخیر اون روزا یادش بخیر اون روزا بعد یه دفعه ببینم عکسا داره تار میشه ، نه بابا عکس سر جاشه این اشکه تو چشام نه واسه اقتصاده نه واسه سیاسته نه… واسه یه تعداد موجود زبون بسته است که همشون رو با هم میخوان بفرستن اون دنیا. باشه دیدار ما به قیامت ، آهای تویی که میخوای بیای این درختا رو قطع کنی ، دیدار تو هم به قیامت ، میگن بندر مهمتره یا چهارتا دونه درخت ، بابا جون به خدا اینا چهار تا نیستن ، با یه شب بلدزر و اره برقی هم رشد نکردن، یکی از این پیرمردای بازنشسته تعریف میکرد میگفت من یه بار بخاطر راه رفتن روی چمن حفاظت شده به یک هفته کار بدون حقوق مجاب شدم. خداااااااا ، هستی ؟؟ من گناهکار ، صدای من که نمیاد ، این آدمای پایینم همه گناهکارن؟؟ اینا هم صداشون نمیاد؟؟ “درد دل را به که گویم به که ابراز کنم ، محرمی نیست خدایا……

print version     Home
                   

نظر شما؟

Type at least 1 character to search