جمهوری اسلامی به وعده هایش برای بهبود وضعیت آزادی بیان عمل نکرده است
موضع گیری سودویند در سی و سومین نشست شورای حقوق بشر
جمهوری اسلامی به وعده هایش برای بهبود وضعیت آزادی بیان عمل نکرده است
شرایط زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران؛ همچنان بدون تغییر
چهار شنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۵ – ۰۲ نوامبر ۲۰۱۶
در حکومت جمهوری اسلامی افراد بسیار زیادی در زندان‌ها به دلایل ابراز عقیده وابراز نگرانی از نبود آزادی اندیشه وبیان به زندان افتاده و یا اعدام شده‌اند در همه میثاق‌های بین الملی و معاهدات مبتنی برحقوق بشر بر لزوم وجود فضای برای ابراز عقیده و بیان در حکومت‌ها پافشاری شده است. در ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب شانزدهم دسامبر ۱۹۶۶ نیز چنین آمده: ۱) هیچ کس را نمی‌توان به مناسبت عقایدش مورد مزاحمت قرار داد. ۲) هر کس حق آزادی بیان دارد. این حق شامل آزادی تفحص و جستجو، اشاعه اطلاعات و افکار بدون توجه به سرحدات خواه شفاهاً یا به صورت نوشته یا چاپ یا به صورت هنری یا هر وسیله دیگر به انتخاب خود می‌باشد.» البته در همین ماده محدودیت‌هایی چون احترام یا حیثیت دیگران، حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی یا سلامت و اخلاق عمومی مورد تاکید واقع شده بود. کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مصوب ۱۹۵۰ در ماده ۱۰ خود آورده: «هرکس حق آزادی بیان دارد. این حق باید متضمن داشتن آزادی در عقیده کسب و اشاعه اطلاعات و عقاید بدون مداخله اقتدار عمومی و صرف نظر آر مرزها باشد». اعلامیه آزادی بیان و اطلاعات، کمیته وزاری شورای اروپا مصوب ۱۹۸۲ درماده ۲ مقدمه خود به ماده ۱۰ کنوانسیون اروپایی حقوق بشر تاکید و در مورد آزادی بیان در ماده ۴ آورده: آزادی بیان و اطلاعات برای توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی انسان ضروری است و شرط پیشرفت هماهنگ گروه‌های اجتماعی و فرهنگی ملت‌ها و جامعه بین الملل به شمار می‌رود. کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در سال ۱۹۹۳ دستور تشکیل شدن دفتر گزارش ویژه سازمان درباره آزادی عقیده و بیان را داد. گزارشگر ویژه این سازمان در سال ۱۹۹۶ اعلام داشت حق جستجو یا دسترسی داشتن به اطلاعات یکی از اساسی‌ترین عناصر آزادی سخن و بیان است. مصوبه دیگر اعلامیه اصول آزادی بیان در آفریقاست که دران اعمال محدودیت در زمینه آزدای بیان را فقط براساس پایه قانونی مجاز دانسته و اینکه در خدمت نفع مشروع و ضروری باشد. در همین ارتباط و در نشست سی و سومین شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نهاد غیر دولتی سودویند در آیتم ۶ به موضعگیری پرداخت. مریم مؤذن زاده نماینده این سازمان در ارتباط با آزادی عقیده وبیان گفت: سودویند از تلاش کشورهایی که می کوشند تا توصیه های روند یو پی آر را به صورت کمی تقسیم کنند قدردانی می کند. مانند توصیه های برزیل به سودان، کانادا به تاجیکستان و تانزانیا و همچنین جمهوری چک به ایرلند که محدودیت زمانی را به شکل “تا قبل از سومین روند یو پی آر” به توصیه های کاملا مشخص اضافه کرده اند. هرچند که از نظر ما تمام پیشنهادها باید چنان تنظیم و به صورت کمی تقسیم گردند که در صورت قبول کشور مورد بررسی، حصول آن تا دور بعدی یو پی آر میسر باشد. برای مثال بعد از شش سال و نیم قبول ۱۲۳ پیشنهاد توسط جمهوری اسلامی ایران، هنوز تلاش محسوسی برای اجرایی کردن حتی پیشنهادهای دور اول دیده نمی شود، مانند پیشنهاد آلمان برای «احترام به آزادی ادیان» و یا پیشنهاد شیلی برای «تضمین موثر آزادی بیان و عقیده و آزادی دین و اعتقاد»، که هر دو هم پذیرفته شده اند. آقای کاظمینی بروجردی، که هنگام دستگیری یک روحانی شیعه معتقد به «سکولاریسم» بود اکنون بیش از ۱۰ سال است که در زندان به سر می برد. او با وجود اینکه ماه ها است که زمان حکم اش پایان یافته، همچنان زندانی است. این نشان می دهد که با وجود قبول توصیه ها، شرایط چگونه تغییر کرده اند و یا بهتر است بگوییم که چگونه تغییری نکرده است. ویدیوی این موضع گیری با ترجمه فارسی را از این لینک مشاهده کنید:
ویدیوی این موضع گیری به زبان انگلیسی را از این لینک مشاهده کنید:
Home
