نوستالژی ماه مهر و بوی مدرسه با چاشنی مین : www.iranhrc.org
All Human Rights for all in Iranwww.iranhrc.org
کودکان ۱۳ درصد از شمار مصدومان مین را تشکیل می‌دهند
پنجشنبه ۲ مهر ۱۳۹۴ – ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵
|
کودکان ۱۳ درصد از شمار مصدومان مین را تشکیل می‌دهند. کودکانی که یا اکنون بزرگ شده‌اند و یا به تازگی با حادثه انفجار مین، از مدرسه رفتن بازمانده‌اند. مهر ماه، ماه از سرگیری تحصیل برای کودکی که پایش را در حیاط مدرسه و یا در راه مدرسه عشایری از دست داده، هیچ‌گاه خوشایند نیست. در آستانه «عید قربان» سال ۱۳۹۲، در روستای «نشکاش مریوان»، ۷ کودک در اثر انفجار مینی در نزدیکی مدرسه روستا مصدوم شدند؛ از میان آن‌ها «آلا» چشمش را از دست داد و «گشین» یک پایش و آن‌ها هنوز هم درگیر پروسه خسته کننده اداری مربوط به پذیرش از سوی «بنیاد شهید و جانبازان» به عنوان مستمری‌بگیر هستند. «گشین» هنوز با پروتز پایش (که به همت خیرین آماده شده بود)، مشکل دارد و به راحتی نمی‌تواند راه برود. آن‌سو‌تر و در نوار مرزی در استان «ایلام»، در روز ۱۷ اسفند سال ۱۳۹۳، کودکان مدرسه عشایری «کنجانچم» در حادثه انفجار مین مصدوم و کشته شدند. «محمد هادی» در این حادثه جانش را از دست داد و چهار کودک دیگر مجروح شدند. «یدالله پیکانی» پدر «امیرحسین و امیرمحمد پیکانی» در گفت‌وگو با خبرنگار «ایسنا» گفته بود: «با وجود اینکه فرزندانم در وقت آموزش دچار حادثه شده‌اند، اما آموزش‌وپرورش هیچ کمکی به ما نمی‌کند.» او با بیان اینکه طبق نظر پزشکان دست «امیرمحمد» فلج شده و دیگر قابل درمان نیست و یک‌طرف صورت «امیرحسین» هم کاملا سوخته است، گفته بود: «بدون کمک مسوولان قادر به اتمام دورهٔ درمان فرزندانم نیستم.» «علی‌مردان باباخانی» پدر «محمد و مهدی» نیز گفته: «هم‌اکنون یک ترکش در چشم مهدی وجود دارد و به علت ناتوانی مالی نمی‌توانم آن را درمان کنم و فرزند دلبندم درد می‌کشد و من می‌سوزم.» او با بیان اینکه پسرم در وقت مدرسه و بر اثر بی‌احتیاطی آموزش‌وپرورش دچار این حادثه شده است، گفته بود: «آموزش و پرورش در این باره خود را مسوول نمی‌داند.» مدیرکل آموزش و پروش استان هم گفت که «پرداخت خسارت حادثه انفجار مین هیچ ارتباطی با آموزش و پرورش ندارد.» این مقام مسوول تنها مکانی برای اسکان خانواده این کودکان در هنگام بستری در «اهواز» فراهم آورده بود. در منطقه‌ای دیگر در استان پاک اعلام شدهٔ «کرمانشاه»، مدرسه‌ای در «ثلاث باباجانی» در روستای «شیخ صله» وجود دارد که در وسط میدان مین احداث شده است و همچنان خطر انفجار مین برای کودکان این منطقه وجود دارد. نوستالژی ماه مهر و بوی مدرسه برای این کودکان غیر از بوی مواد منفجره حاصل از انفجار مین و کابوس‌های شبانه، چیزی در پی نخواهد داشت. به امید دنیایی بدون مین برای همه کودکان دنیا
