دستگیری گسترده فعالان مدنی، عدم تشکیل تجمعات مسالمت آمیزو حبس های طولانی مدت

اسناد حقوق بشردستگیری گسترده فعالان مدنی، عدم تشکیل تجمعات مسالمت آمیزو حبس های طولانی مدت

دستگیری گسترده فعالان مدنی، عدم تشکیل تجمعات مسالمت آمیزو حبس های طولانی مدت

موضع گیری سودویند در سی و یکمین نشست شورای حقوق بشر

دستگیری گسترده فعالان مدنی، عدم تشکیل تجمعات مسالمت آمیزو حبس های طولانی مدت

شنبه ۱۴ فروردين ۱۳۹۵ – ۰۲ آپريل ۲۰۱۶

فشارهای امنیتی و قضایی از سوی جمهوری اسلامی، روزبه‌روز عرصه را بر فعالین مدنی که یکی از خواسته‌شان داشتن حقوق برابر برای کارگران و زحمتکشان جامعه ایران است را تنگ‌تر کرده است. اعتراضات معلمان، کارگران و فعالین حقوق کودک در ایران چند سالی است که به‌طور مداوم برگزار می‌شود و تاکنون هیچ نشانه‌ی مثبتی از سوی حاکمیت در راستای رسیدگی به خواسته‌های آنان دیده نشده است و بسیاری از فعالان صنفی این گروه نیز به زندان افتاده یا از کار اخراج شده‌اند و باید به این نکته اشاره کرد که فعالان این عرصه در دادگاه‌های ناعادلانه و یک طرفه بدون داشتن وکیل در حال سپری کردن دوران طولانی‌مدت حبس با شرایط بسیار بد می‌باشند. دستگیری‌های غیرقانونی و خودسرانه و عدم دسترسی به دادگاه‌های عادلانه باعث نگرانی فعالان حقوق بشری و مدنی شده است. در همین رابطه نهاد غیر دولتی سودویند در روز چهارشنبه ۲۳ مارس ۲۰۱۶برابربا ٤ فروردین ماه ١٣٩۵ در روند ۳۱ مین نشست «شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد» در «ژنو» سویس نسبت به وضعیت حقوق بشر و حقوق فعالان مدنی، و خواسته‌های صنفی در بحث عمومی آیتم شماره ۲ گزارش خود را ارائه کرد. «پرستو فاطمی» فعال حقوق بشر و دانشجوي كارشناسي ارشد حقوق بشر در دانشگاه وين به نمایندگی از این سازمان گفت: «همان‌طور که انتظار می‌رفت، امسال گزارش جامع سالیانه دبیر کل سازمان ملل یک بار دیگر وضعیت غم‌انگیز نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر را در جمهوری اسلامی ایران منعکس کرده است، تعداد زیادی” معلم و کارگر” در ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند که موجب نگرانی شدید است. «اسماعیل عبدی»، معلمی که از حق تشکل مسالمت‌آمیز استفاده کرده تا به این شکل در اعتراض به فقر و تلاش برای بهبود شرایط کار، افزایش دستمزد و حفظ کرامت انسانی معلمان دفاع کند به شش سال زندان محکوم شد. درصورتی‌که او قبلاً نیز به دلیل فعالیت‌هایش در تشکل معلمان به ده سال زندان تعلیقی محکوم شده بود. این فعال حقوق بشر در ادامه افزود: «حکم زندان طولانی مدت برای فعالان جامعه مدنی و محروم کردن زندانیان از خدمات درمانی، سیاست جدیدی است که در جهت حذف فعالان از عرصه فعالیت به‌کار گرفته می‌شود..» «ایرج حاتمی» و «فرید آزموده» از زندانیان سیاسی عقیدتی هستند که به دلیل انتشار نامه‌ای در دفاع از تمدید کرسی گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران، « احمد شهید» کتک خورده‌اند و به بند زندانیان خطرناک منتقل‌شده‌اند. آنها در اعتراض به وضعیت موجود نه روز است که اعتصاب غذا کرده‌اند و جانشان درخطر است،« امير امیر قلی»، «سعید شیرزاد» و و« مهدی فرا حی شاندیز» از جمله زندانیان سیاسی عقیدتی هستند که به ترتیب به “هفت سال و نیم، پنج و نه سال” زندان محکوم شده‌اند. وی در پایان گفت:«در عرصه تمام زندانیان نام‌برده محکوم به سپری کردن زندان شدند، تنها به دلیل استفاده از حقوق تضمین‌شده در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و همین‌طور میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، سیاسی و فرهنگی که ایران متعهد به اجرای آنها شده است و همین‌طور حقوقی که قانون اساسی ایران هم برای مردم این کشور قائل شده محکوم به سپری کردن زندان شدند. اما در عمل زندگی آنها براثر دادگاه‌های ناعادلانه در ایران آسیب دیده است..» در نهایت ما از تمامی کشورهای عضو شورای حقوق بشر می‌خواهیم که به قطعنامه ٢٧ رأی مثبت بدهند. ویدیو این موضع گیری به زبان انگلیسی را از این لینک مشاهده کنید:

ترجمه فارسی موضع گیری را از این لینک مشاهده کنید :

پی نوشت: قانون و مقررات بین‌الملل آزادی اجتماعات و تظاهرات یکی از مظاهر دموکراسی است که مردم می‌توانند با مشارکت عملی و حضور مستقیم در صحنه حرف خود را بدون واسطه به گوش زمامداران برسانند. جمهوری اسلامی ایران از سال ١۹۷۶، به «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی” ملحق شده است، با یاد آوری ماده ۲۰« اعلامیه جهانی حقوق بشر» هر انسانی محق به آزادی گردهمایی و تشکیل انجمن‌های مسالمت آمیز است، همچنین بر اساس اصل بیست و هفت قانون اساسی”تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها بدون حمل سلاح, به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است” مطابق با ماده ۹ «اعلامیه جهانی حقوق بشر» هیچ احدی نباید مورد توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه قرار گیرد، بر اساس ماده ۲۳ این قانون هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند، شرایط کاری منصفانه مورد رضایت خویش را دارا باشد و سزاوار حمایت در برابر بیکاری است، هر انسانی سزاوار است تا بدون رواداشت هیچ تبعیضی برای کار برابر، مزد برابر دریافت نماید. هرکسی که کار می‌کند سزاوار دریافت پاداشی منصفانه و مطلوب برای تأمین خویش و خانواده‌ی خویش موافق باحیثیت و کرامت انسانی بوده و نیز می‌بایست در صورت نیاز از پشتیبانی‌های اجتماعی تکمیلی برخوردار گردد. آرون عسکری

print version     Home
                   

نظر شما؟

2017 © All human rights for all in Iran

Type at least 1 character to search