جايزه «رها» به ٧ فعال حقوق بشر ايرانى اعطا شد : www.iranhrc.org
|
هیات داوران «سودویند» متشکل از «شیرین عبادی»، برنده جایزه «صلح نوبل»، حقوقدان، قاضی سابق دادگاه، وکیل حقوق بشر، به همراه «آرون رودز» از بنیان‌گذاران و محقق اصلی پروژه «حقوق آزادی» و مدیر اجرایی سابق «فدراسیون بین‌المللی هلسینکی برای حقوق بشر» و «کارولینا یانوزفسکی»، وکیل حقوق بشر و عضو هیات مدیره «سودویند» جايزه حقوق بشرى «رها» را به هفت فعال حقوق بشرى در ايران اعطا كردند. جوایز حقوق بشری «رها»، از سوی نهاد غیر دولتی اتریشی «سودویند» برای نکوداشت کنش‌گران و ادای احترام و تجلیل از افرادی که سهمی در حفظ و ارتقای حقوق بشر در ایران داشته‌اند، در نظر گرفته شده است. «سودویند» از نهادهای دارای مقام مشورتی «سازمان ملل متحد» است که در حوزه توسعه و کاهش شکاف کشورهای جنوب و شمال فعالیت می‌کند. کارولینا یانوزفسکی در اين رويداد که روز جمعه ۱۸ سپتامبر، در مقر سازمان ملل متحد در شهر ژنو برگزار شد، به عنوان اولین سخنران گفت: تقدیر از فعالان حقوق بشر در ایران را به نوعی یادآوری فداکاری های این کنش گران دانست وتاکید کرد که سازمان های بین المللی و مهم مانند «اتحادیه اروپا» باید فعالانه تر از حقوق مدافعان حقوق بشر دفاع کنند و حمایت از این اشخاص بایستی از کلیدی ترین اقدامات اتحادیه اروپا باشد. آرون رودز دیگر عضو هیئت داوران نیز در سخنان خود، به سختی انتخاب برندگان جوایز از میان ده ها تن از فعلان حقوق بشر در ایران، اشاره کرد و افزود: «وضعیت حقوق بشر در ایران وخیم تر شده و به نوعی می توان گفت حقوق اولیه مردم توسط دولت ایران پایمال می شود و در واقع نهادی که باید حمایت کننده مدافعان حقوق بشر باشد، خود ناقض حقوق بشر است.» وی در ادامه ضمن اشاره به وضعیت ناگوار نقض حقوق زنان، عدم استقلال قوه قضاییه و نقض حقوق اقلیت ها، با نام بردن از «شاهرخ زمانی» بر لزوم توجه ویژه به وضعیت زندانیان تاکید کرد. او در پایان خاطر نشان کرد: «متاسفانه برخلاف افزایش تعداد اعدام ها در دولت حسن روحانی، فشار جامعه بین المللی به ایران کمتر شده و برخی کشورها مانند برزیل دیگر تمایلی به حمایت از حضور گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران برای بررسی وضعیت حقوق بشر ندارند.» اعطاى جايزه حقوق بشر «رها» به مريم شفيع پور «مهناز پراكند» وكيل دادگسترى كه پيش از اين وکالت «مريم شفيع پور» را برعهده داشته است از طرف وى جايز «رها» را دريافت كرد و ضمن قدردانى از مديران سازمان غير دولتى «سودويند» و هيئت داوران براى اعطاى اين جايزه در راستاى تقدير از فعاليت هاى حقوق بشرى برگزيدگان، در معرفى سوابق و فعاليت هاى حقوق بشرى اين فعال دانشجويى چنين گفت: «امروز به دو دليل از حضور در اين مراسم خشنود و خوشحالم يكى بخاطر نمايندگى مريم شفيع پور و ديگرى از اينكه در كارنامه ى خود وکالت و دفاع از حقوق وى را در دادگاه انقلاب قزوين برعهده داشتم.» طرح هرگونه اتهامى عليه اين فعال دانشجويى از ابتدا بى اساس و غير قانونى بوده و تشكيل پرونده براى وى هيچ توجيه قانونى نداشته است، اين وكيل دادگسترى با تاكيد بر اين نكته افزود: در واقع طرح اتهامات براى زندانى كه بواسطه فعاليت هاى سياسى و مدنى متهم شده صرفا ساخته و پرداخته ذهن بيمار و اقتدارگراى نهادهاى امنيتى و دستگاه قضايى وابسته به قدرت است، بنابراين احكام صادره عليه اينگونه متهمان ناعادلانه است. وى ضمن يادآورى اخراج موكلش از دانشگاه بين المللى قزوين كه بدليل انجام فعاليت هاى صنفى دانشجويى صورت پذيرفته است، ادامه داد: «مريم» براى هميشه از تحصيل در ايران محروم شده است! و بازگشت به تحصيل و ادامه تحصيل در دانشگاه آرزوى اين روزهاى «مريم» است. وى دربیان سوابق و پيشينه ى «مريم شفيع پور» خاطر نشان كرد: «در دوره انتخابات رياست جمهورى دهم سال ١٣٨٨ در ايران عضو ستاد انتخاباتى «زنان» مهدى كروبى بود كه همين امر سبب شد تا با اتهامات بى اساسى همچون اتهام «توهين به رهبرى» و «تبليغ عليه نظام» در دادگاه انقلاب قزوين محاكمه و به يكسال حبس تعليقى محكوم شود، اما مريم نيز همانند ديگر فعالان مدنى و دانشجويى از جريان سركوب گر در جمهورى اسلامى ايران در امان نماند و ديگر بار در سال ٩٢ در دادگاه انقلاب تهران با اتهامات مشابه نظير «اجتماع و تبانى به قصد برهم زدن امنيت كشور» و «عضويت در گروه و سازمان هاى غير قانونى» به تحمل ٧ سال حبس تعزيرى محكوم شد كه در نهايت در مرحله تجديد نظر اين حكم به ٤ سال كاهش پيدا كرد.» پراكند در ادامه ضمن اشاره به فشار ماموران امنيتى و بازجويان در دوران بازداشت بر موكلش و شرايط نامناسب بهداشتى و نگهدارى وى در سلول انفرادى به مدت يك ماه، افزود: «مريم شفيع پور» پس از گذشت بيش از يك ماه نگهدارى در سلول انفرداى به بند نسوان زندان اوين منتقل شد، و پس از سپرى شدن دوسال حبس ،مشمول ماده ١٣٤ قانون مجازات اسلامى جديد گرديد و از زندان آزاد شد اين درحالى است كه همچنان از ادامه تحصيل محروم است. وى در پايان با آرزوى گشايش بغض فروخفته «مريم شفيع پور» كه نشان از محروميت از تحصيل دارد اينگونه سخنان خودرا پايان داد: «به اميد آنكه در آينده اى نه چندان دور شاهد تحقق آرزوى بر حق اين برگزيده ى جايزه حقوق بشرى «رها» باشيم و روزى برسد كه تمامى تبعيض هايى كه در امر تحصيل و آموزش در ايران وجود دارد برچيده شود.» اعطاى جايزه حقوق بشر «رها» به نرگس محمدى رضا تاجيك به نمايندگى از نرگس محمدى جايزه حقوق بشر «رها» را دريافت كرد، وى نخست دليل حضور نيافتن «تقى رحمانى» همسر نرگس محمدى را سرپرستى از فرزندان خردسال شان كه چندى پيش به فرانسه مهاجرت كرده اند و اكنون مشغول تحصيل در پاريس هستند، دانست و از سوى «تقى رحمانى» و «نرگس محمدى» از مديران سازمان غير دولتى سودويند و هيئت داوران به خاطر اعطاى جايزه حقوق بشرى «رها» تشكر و قدردانى كرد. وى در ادامه با اشاره به نامه نرگس محمدى در اعتراض به نقض حقوق خود و ديگر مادران زندانى در خصوص جلوگيرى از برقرارى تماس تلفنى و ملاقات با فرزندانشان كه از سوى مقامات قضايى و امنيتى در زندان اجرا مى گردد، افزود: خانم محمدى هرگز بدنبال امتياز گيرى از طريق فرزندانشان نبوده است وى در اين نامه و نامه هاى پيشن بر حقوقى تاكيد مى كند كه از سوى دستگاه قضايى در خصوص خود و ديگر مادران زندانى رعايت نمى گرد، اين يكى از نكات بارز اين خانواده است كه نه تنها به فكر مطرح كردن نام خويش نبوده بلكه بر حقوق قانونى و دشوارى هايى كه در اين رابطه از سوى دستگاه قضايى به ديگر زندانيان اعمال مى شود نيز تاكيد مى كنند. تاجيك يكى از ويژگى هاى اين فعال حقوق بشر را صلح طلبى دانست و خاطرنشان كرد: اگر «نرگس محمدى» امروز آزاد و بيرون زندان بود در جهت تشويق مقامات ايرانى در جهت انجام توافق هسته اى كه مانع بروز جنگ مى شود، فعاليت و گام بر مى داشت؛ او همواره تلاش مى كرد تا فعاليت هايش در چارچوب شناخت درست از وضعيت ايران باشد، از اين رو با گفتگو با روحانيت و مهره هاى مذهبى بدنبال جلب نظر اصلاحى آنان براى تغيير قوانين نابرابر و ناعادلانه و جستجو راهى براى بهبود وضعيت حقوق بشر در ايران بود و در اين راستا نه تنها با مقامات حكومتى بلكه با افرادى با ديدگاه هاى متفاوت نيز وارد گفتگو مى شد. وى نقد پذيرى را از ديگر ويژگى هاى اين روزنامه نگار و فعال حقوق بشر دانست و افزود: «نرگس محمدى» از جمله مهم ترين افرادى است كه همواره به نقدها توجه و تلاش دارد تا اگر در فعاليت هايش سستى وجود دارد آنرا اصلاح كند. اما او اكنون برغم تمامى ويژگى هايش در زندان است. وى با بيان اين نكته بر استقلال سازمان غير دولتى «سودويند» تاكيد كرد: «اين سازمان همواره بدنبال دورى از لابى گرى براى دريافت بودجه هاى كلان و منفعت طلبى بوده است بنابراين وظيفه ى ما به هنگام اعطاى جايزه «رها» به نرگس محمدى شاخص سنجى رفتار او و اتخاذ روش هايى در راستاى بهبود وضعيت حقوق بشر در ايران، صلح طلبى و عدم وابستگى به دولت هاى خارجى، تلاش براى تغيير قوانين ناعادلانه و ناقض حقوق بشر از طريق گفتگو با همه ى طرف هاى درگير است.» اعطاى جايزه حقوق بشر «رها» سودويند به بهاره هدايت زينب پيغمبر زاده ديگر شركت كننده در اين مراسم به نمايندگى از «بهاره هدايت» جايزه حقوق بشر «رها» را از سوى سازمان غير دولتى «سودويند» و هيئت داوران دريافت كرد، نخست از فرصتى كه به وى داده شده و حضور در اين مراسم ابراز خشنودى كرد اما از جفا و ناعدالتى كه مقامات امنيتى و قضايى در حق اين فعال حقوق بشر زندانى بواسطه تمديد مدت حبسش رواداشته اند ابراز شرمسارى كرد. وى نقش فعاليت هاى «بهاره هدايت» را در راستاى نزديك تر كردن جنبش دانشجويى و جنبش زنان در ايران حائز اهميت دانست و افزود: «او همانند ديگر فعالين دانشجويى از طريق انجمن اسلامى وارد فعاليت هاى دانشجويى شد در سال ٨٤ با دفتر تحكيم وحدت همراه شد و با ايجاد كمسيون زنان در اين تشكل دانشجويى و دبيرى آن سعى در ساماندهى و سازماندهى جنبش زنان داشت.» پس از سازماندهى تجمع زنان در ٢٢ خرداد سال ١٣٨٥ براى اولين بار بازداشت و به دوسال حبس تعزيري و پنج سال حبس تعليقي محكوم شد. وى با اشاره به فعال تر شدن اين فعال حقوق زنان در دفتر تحكيم وحدت و عضويت در شوراى مركزى آن در فضاى مردسالارانه ايران ادامه داد: پس از اين بارها در تجمعات مختلف بازداشت شد تا در نهايت در اعتراضات انتخابات سال ٨٨ همانند ديگر فعالان اجتماعى و مدنى در ايران و بر اساس اتهاماتى بى اساسى كه پيش تر در مورد ديگر فعالان سياسى عنوان شده است به ٧ سال زندان محكوم شد، سال جارىبا اعمال ماده ١٣٤ قانون مجازات اسلامى جديد محكوميت وى به ٥ سال و نيم كاهش يافت اما اين خوشحالى ديرى نپاييد چراكه با پايان يافتن دوران محكوميتش حكمى ديگر مبنى بر اجراى دوسال حبس كه در پرونده ى پيشين به صورت تعليق در آمده بود به وى ابلاغ شد. زينب پغمبرزاده در پايان گفت: اين فعال دانشجويى پيش تر از فعالين دانشجويى در اروپا در خواست كرده بود تا نسبت به نقض حقوق بشر در ايران واکنش نشان دهند و سكوت نكنند. اعطاى جايزه حقوق بشرى «رها» به آتنا فرقدانى كيانوش رمضانى به نمايندگى از «آتنا فرقدانى» جايزه حقوق بشرى «رها» را دريافت كرد وى در رابطه با اين «كارتونيست» گفت: آتنا هم اکنون در سراسر دنیا یک سمبل برای آزادی و شهامت است. وضعیت «آتنا» و فعالیت های او باعث شد تا هنرمندان و کارتونیست های دنیا دور هم جمع شوند و پروژه ای را به خاطر وی انجام دهند تا صدایی براى او باشند. وى در ادامه خاطرنشان كرد: هم اکنون «آتنا» به عنوان يك كارتونيست در همه جای دنیا است، از اين طريق از طرف همکارانم در سراسر دنیا به «آتنا» برای شجاعتش و خالاقیتش تبریک مى گويم و از «آتنا» دعوت می کنم تا عضو انجمن بین المللی ما شود. ما از اينجا به او خير مقدم و خوشامد مى گوييم. دنیای ما به چنین استعدادی نیازمند است. وضعیت «آتنا» یک مثال دیگر است که جهان می بایست برای تغییر رفتار به مقامات جمهوری اسلامی ایران در قبال کنش‌گران، هنرمندان و افرادی مثل «آتنا» فشار آورده شود. اعطاى جايزه حقوق بشرى «رها» به آتنا دائمى امجد حسين پناهى به نمايندگى از «آتنا دائمى» فعال حقوق كودكان كار جايزه حقوق بشرى «رها» را دريافت كرد. وى ضمن ابراز خرسندى از حضور در اين مراسم و اعطاى اين جايزه به اين فعال حقوق بشر زندانى و ابراز تاسف بخاطر دربند بودن آن همچنين به بيان سوابق، دردها و رنج هايى كه در طول مدت بازداشت و حبس از سوى مقامات قضايى و امنيتى بر اين زندانى و فعال حقوق بشر روا داشته اند پرداخت و در نهايت به پيام اين زندانى كه از داخل زندان براى هيئت داوران و شركت كنندگان در اين مراسم ارسال شده است اشاره كرد. شرح پيام ارسالى «آتنا دائمى» به هيئت داوران «سودويند» : به نام انسان و انسانيت اينجانب آتنا دائمى از تاريخ ٢٩ مهر ماه سال ١٣٩٣ در زندان به سر مى برم، از حدود چند سال گذشته فعاليت هاى خود را در زمينه حقوق بشر آغاز كردم. حوزه فعاليتم در كنار مبارزات ديگر بيشتر در راستاى حق حيات و مخالفت با اعدام بود چراكه اگر حق حيات نباشد، «حقوق» ديگر بى معنى خواهد بود، اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ١٩٤٨ ميلادى بعد از تلاش ها و كوشش هاى فراوان تصويب شد اما نه بخاطر اينكه تبديل به بازى و استراتژى سياسى شود. آزادى بيان، آزادى مذهب، رهايى از فقر و ترس تنها يك كلمه نيست. بلكه پشت سر هركدام از اين كلمات زندگى شايسته هر انسانى نهفته است، اگر تك تك انسانها در هر كجاى دنيا كه باشند به اين حقوق آگاه بوده و آنرا بدرستى بشناسند و براى احقاق آن تلاش كنند، هرگز در هيچ كجا شاهد جنگ و بى عدالتى و نابرابرى نخواهيم بود. معتقدم يك كودك قبل از هرچيزى مى بايست نسبت به حقوق فردى و اجتماعى خود و ديگران آگاهى يابد؛ برايم مهم است كه از خود و اجتماع كوچكمان اعم از خانواده، مدرسه، محل كار و غيره آغاز كنيم و سپس بدنبال دستيابى به اين حقوق باشيم. براى مثال آزادى مذهب براى من تنها به اين فعاليت كه انسان هايى همچون چند تن از هم بندى هايم كه بدليل عقايدشان «بهايى» هستند در يك نظام اسلامى به ٢٠٠ سال زندان محكوم شوند و من به دفاع از آنها به پاخيزم، بلكه بيشتر به اين معناست كه نبايد و نبايد در جنين، كودك، نوزاد و جوانى كسى را مسحيى، زرتشتى يا غير خطاب كنيم و مهر و نشان عقايد خودمان را به زندگى ديگران بزنيم. بجاى انجام اين امور مى توانيم و بايد به آنها حق انتخاب دهيم و آنها را با ابتدايى ترين حقوقشان كه همان حقوق بشر نام دارد آشنا كنيم؛ در همين راستا فعاليت هايى كردم كه بازداشت و به ١٤ سال زندان محكوم شدم ولى هرگز به دليل شهرت و جايزه و تقدير و تشكر قدم در اين راه نگذاشته ام بلكه به حقوق بشر با تمام معنا اعتقاد دارم و آنرا پذيرفته ام، حال برنده جايزه حقوق بشر «رها» شده ام و از همه كسانى كه مرا لايق اين هديه دانستند و از آن حمايت مى كنند، تشكر مى كنم. همچنين از تمام كسانى كه در طول اين يك سال در كنارم بودند نيز تشكر مى كنم، اميدوارم روزى برسد كه هرگز شاهد جنگ و بى عدالتى و نابرابرى نباشيم. به اميد آزادى و رهايى همه انسانها آتنا دائمى – زندان اوين اعطاى جايزه حقوق بشر «رها» به دكتر سعيد مدنى «مرتضى كاظميان» نويسنده، روزنامه نگار وفعال ملی-مذهبی جايزه حقوق بشر «رها» را به نمايندگى از «دكتر سعيد مدنى» نويسنده و جامعه شناس زندانى در ايران دريافت كرد، وى در ابتدا ضمن قدردانى و سپاس از برگزار گنندگان اين مراسم و سازمان غير دولتى «سودويند» و هئيت داوران از حضور در اين مراسم ابراز خرسندى كرد و افزود: سعيد مدنى كارشناسى ارشد علوم اجتماعى و دكتراى جرم شناسى است كه در كارنامه ى خود فعاليت هاى سياسى و اجتماعى عضويت و تلاش براى راه اندازى جمعيت هاى متعدد حقوق بشرى را دارد. اقداماتى كه اگر در يك رژيم دموكراتيك رخ مى داد از طرف دولت در خور تقدير و ستايش بود ولى متاسفانه حاكميت اقتدارگرا در جمهورى اسلامى نه تنها قدر چنين نخبه اى را ندانسته بلكه او را سزاوار بازداشت و تحمل زندان آن هم به مدت شش سال و بعد تبعيد به مدت ١٠ سال دانسته است. وى با اشاره به دشوارهايى كه بر اين نويسنده از سوى مقامات امنيتى و قضايى گذشته است افزود: «دستگاه قضايى حتى از دادن يك روز مرخصى در طول مدت چهار سال حبس حتى به قيد وثيقه آن هم براى يك روز اجتناب كرده است.» اين روزنامه نگار با اشاره به فشارهاى دستگاه هاى امنيتى كه پيش از اين در رابطه با فعاليت هاى مطبوعاتى و روزنامه نگارى در نشريه «ايران فردا» به مدير مسئولى مرحوم عزت الله سحابى و فصلنامه پژوهشى «رفاه» اشاره كرد و گفت: پس از كودتاى انتخاباتى در سال ٨٨ فشارهاى دستگاه هاى امنيتى بر اين زندانى سياسى افزايش يافت بگونه اى كه حتى مجبور به كناره گيرى از تدريس در دانشگاه شد، اما اين فشارها به اينجا ختم نگردید و با اتهامات تكرارى كه شامل تمامى فعالان سياسى و كنشگران مدنى و روزنامه نگار در ايران شده است به ٦ سال زندان و ١٠ سال تبعيد محكوم شد. سعيد مدنى يكى از پژوهشگران،صاحب نظران و مولفين در حوزه هايى نظير فقر، اعتياد، روسپيگرى، حقوق كودكان است وى با بيان اين موضوع اظهارداشت: برغم تاليفات متعددى كه اين نويسنده در حوزه هاى كودك آزارى، خشونت عليه كودكان، آسيب شناسى حقوق كودكان، فقر درايران و اعتياد در كشور داشته است اما يكى از گمنام ترين و مهمترين زندانیان سياسى در ايران است. كاظميان با اشاره به نام افرادى نظير «دكتر مدنى»،«دكتر عليرضا رجايى»، «دكتر ناصرهاشمى»، «دكتر حسين رفيع» و «روئين عطوفت» از چهره هاى شاخص دانشگاهى و سياسى ايران و احكام سنگين صادر شده براى آنان خاطرنشان كرد: متاسفانه كثرت زندانيان سياسى در ايران سبب شده تا افرادى نظير اين افراد به حاشيه رانده شده و حكومت اقتدارگرا و دستگاه سركوب جمهورى اسلامى بجاى قدرشناسى از نيروهاى ملى و نخبگان و پزوهشگران دانشگاهى متاسفانه آن ها را سزاوار زندان داشته است. اعطاى جايزه حقوق بشر «رها» به بهنام ابراهيم زاده، فعال كارگرى على مطمئن عضو سنديكاى كارگرى در كشور آلمان به نمايندگى از «بهنام ابراهيم زاده» جايزه حقوق بشر «رها» سودويند را دريافت كرد، وى ضمن تشكر و قدردانى از هئيت داوران و سازمان غير دولتى سودويند بخاطر برگزارى اين مراسم گفت: بهنام ابراهيم زاده در خانواده كارگرى متولد شد و از آغاز جوانى براى احقاق حقوق كارگران مبارزه كرد، او در سال ٨٩ بازداشت و به ٢٠ سال زندان محكوم شد كه با پشتيبانى هاى داخلى و بين المللى كه در راستاى اعتراض به حكمش انجام گردید، در نهايت به پنج سال كاهش پيدا كرد، اما اين در حالى است كه پس از پايان محكوميت پنج ساله با پرونده سازى جديدى روبرو شد و مجددا با اتهامات بى پايه و اساس مجددا به ٧ سال و ١٠ ماه و ١٥ روز محكوم گشت. وى از قول اين زندانى سياسى ابراز داشت: «من فقط از فرزندم نيما كه در طول اين سال ها دور از پدرش و كانون شاد خانواده با بيمارى وحشتناك سرطان دست و پنجه نرم مى كند و اين كه مجبور شدم بجاى در كنارش بودن، مبارزه براى نجات جان همه نيماها و كودكان كار را انتخاب كنم، عذرخواهى مى كنم». على مطمئن با اشاره به رنج هاى بي شمار اين زندانى سياسى كه بواسطه سلول انفرادى و عدم دسترسى به درمان و دارو در راستاى افزايش فشار بر وى از سوى مقامات امنيتى ايجاد مى شود گفت: «بهنام ابراهيم زاده» معتقد است كه برغم فشارهايى كه مقامات امنيتى بر او وارد مى دارند نه تنها از راهى كه در راستاى دفاع از كودكان و حقوق كارگران خارج نمى شود بلكه امروز تبديل به شخصى شده كه علاوه بر آرمان هاى پيشين دفاع از حقوق تمامى زندانيان در بند سياسى و عادى را در درون زندان طلب می کند. رسيدن صداى اعتراض «بهنام» و حمايت از همه زندانیان هدفى است كه براى آن مبارزه مى كند، در كنار حمايت از خانواده اش همچنين افزايش فشار بر نهاد هاى قضايى در راستاى آزادى همه زندانيان همچون خود را از جمله خواست هاى خود مى داند، على مطمئن با بيان اين مطلب خاطر نشان كرد: «رژيمى كه كارگر را به دليل خواست و مطالبات اوليه و حق تشكل زندانى و تحت انواع شكنجه هاى قرون وسطايى قرار مي دهد، مسئول جان زندانيان است. اتفاقى كه به مرگ شاهرخ زمانى ديگر زندانى سياسى انجاميد، خطرى است كه جان «بهنام ابراهيم زاده » و ديگر زندانيان سياسى را تهديد مى كند.»
