بی توجهی به حفظ منابع آب در جمهوری اسلامی ایران : www.iranhrc.org
|
روز چهارشنبه 19 شهریور 1393، سازمان غیر دولتی سودویند، در جریان بیست و هفتمین اجلاس شوراى حقوق بشر سازمان ملل متحد، در گفت و گوی تعاملی با گزارشگران ویژه آب و سرویس های بهداشتی و دفع پس ماندهای سمی، موضع گیری کرد. شعله زمینی، فعال حقوق بشر، در این سخنرانی به نمايندگى سازمان غیر دولتی سودويند، ضمن تاکید بر حفظ و سالم نگه داشتن منابع آب توسط تك تك ساکنان هر منطقه، فارغ از نژاد و مذهب و مرزهاي جغرافيايي، نسبت به عدم توجه دولت ایران به كارهاي تحقيقاتي و سرمايه گذاريهاي زيربنايي در مورد منابع آبي، بيتوجهي به نظر كارشناسان بومي و بينالمللي، سدسازيهاي بيرويه و نگاه كوتاه مدت به استفاده از منابع و سفرههاي آبي زيرزميني و تامين منافع گروههاي محدود در این کشور، انتقاد کرد. ترجمه و متن سخنرانی شعله زمینی، که به نمايندگى از سازمان غير دولتى “سودويند” و به انگليسى ايراد شده، به شرح زير است: آب آغاز حيات تمدنهاست و حفظ و سالم نگه داشتن منابع آب به عهده تك تك ساكنان آن است، فارغ از نژاد و مذهب و مرزهاي جغرافيايي. جهان آينده جهان رقابت بر سر آب و انرژي است. در اين محدوده، جغرافياي پر از بحران خاورميانه از اهميت ويژهاي برخوردار است. نزديك به نيمي از منابع نفت جهان در خاورميانه است و وضعيت جغرافياي بياباني و كوهستاني و نيمه بياباني آن و ناامنيهاي گاه گاه، آن را به منطقهاي بحراني در مورد وضعيت محيط زيست، به ویژه آب تبديل كرده است. آلودگي خليج فارس نزديك به ٤٨ برابر ميزان آلودگي استاندارد است و عبور نفتکشها و نشت هميشگي لولههاي نفتي و برداشت بيرويه شن و خاك يا خشكاندن آن براي ساخت جزاير مصنوعي، آن را به مدفني براي گونههاي متنوع حيات دريايي و اكولوژيك نادر اين آب تبديل كرده است. در مورد جغرافياي ايران به طور مثال عدم توجه دولت به كارهاي تحقيقاتي و سرمايه گذاريهاي زيربنايي در مورد منابع آبي، بيتوجهي به نظر كارشناسان بومي و بينالمللي، سدسازيهاي بيرويه و نگاه كوتاه مدت به استفاده از منابع و سفرههاي آبي زيرزميني و تامين منافع گروههاي محدود با به خطر انداختن منافع ملي با حفر چاههاي بدون مجوز قانوني، كشاورزي به روشهاي سنتي و غرقابي، موجب هدر رفتن بسيار آب شده است. در بخش بازيافت و تصفيه فاضلاب هم متناسب با جغرافياي شهري اقدام مناسب و سرمايه گذاري كافي انجام نشده است. آقای رییس، تخلیه مستقیم پسماندهای صنعتی و بیمارستانی به مرگ بیولوژیک ۳۵٪ از رودخانههای ایران انجامیده است. خشك شدن و يا آلودگي بسيار زياد با سموم كشاورزى و صنعتي، ٢٢ تالابي كه طبق قرارد ١٣٤٨ رامسر، مورد حفظ و حمايت سازمان جهاني حفظ محيط زيست بود، و نيز آلودگي و خشك شدن بسياري از رودخانههاي ايران، در آينده نزديك معضل آب را به جديترين مشكل اين كشور تبديل خواهد كرد. خشك و بيسكنه شدن روستاها، خشكيدن تالابهايي كه اكوسيستم ارزشمند غيرقابل بازگشت داشت مانند درياچه اروميه، تالاب شادگان، درياچه پريشان، تالاب هورالعظيم و هامون، از اين نمونه اند. سودویند مایل است بداند که شما چه برنامه علمی برای فشار به دولتهای منطقه جهت عمل به توصیههایتان دارید.