بازداشت های خودسرانه و وضعیت زندانیان در جمهوری اسلامی ایران

اسناد حقوق بشربازداشت های خودسرانه و وضعیت زندانیان در جمهوری اسلامی ایران

بازداشت های خودسرانه و وضعیت زندانیان در جمهوری اسلامی ایران

گزارش سومین رویداد جانبی سودویند در بیست و هفتمین اجلاس شورای حقوق بشر

بازداشت های خودسرانه و وضعیت زندانیان در جمهوری اسلامی ایران

دوشنبه ۲۴ شهريور ۱۳۹۳ – ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴

جمعه 12 سپتامبر 2014 (21 شهریور 1393)، در جريان بيست و هفتمین اجلاس شوراى حقوق بشر سازمان ملل متحد، سومین رويداد جانبى کارزار افشاى نقض حقوق بشر در جمهورى اسلامى ايران، به تدارک سازمان غير دولتى سودويند برگزار شد. گزارش نشست جانبی سازمان غيردولتى و اتريشى سودويند، که در همکارى با همراهان ايرانى خود، از سال 2010 در شوراى حقوق بشر از طريق تنظيم موضع گيرى ها و تدارک اجلاس جانبی در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران فعال مي باشد، از ساعت 14.00 اين روز با موضوع “بازداشت های خودسرانه و وضعیت زندانیان در ایران”، با مدیریت ژاله تبریزی، به شرح زير است: رضوان مقدم، پژوهشگر، فعال حقوق بشر و حقوق زنان، که سابقه چندین احضار و بازداشت به دلیل فعالیتهای حقوق بشری در ایران را در کارنامه دارد، اولین سخنران این روز بود که موضوع سخنرانی خود را به موضوع “زنان عقیدتی در زندان “اختصاص داد. او که تا امروز مقالات بسیاری در زمینه حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان، منتشر کرده، در این سخنرانی، ضمن اشاره به قبول رفع برخی از موارد “تبعیض بر علیه زنان” توسط جمهوری اسلامی ایران، تاکید کرد که علیرغم این وعده های ظاهری، نشانه ای از بهبودی وضعیت زنان در ایران دیده نمی شود. رضوان مقدم با برشمردن برخی از موارد نقض حقوق زنان، همچون حجاب اجباری، طرح “تفکیک جنسیتی و تک جنسیتی کردن برخی از دانشگاه ها”، “حذف زنان از برخی رشته های دانشگاهی و سهمیه بندی پذیرش در دانشگاه به ضرر دانشجویان دختر”، “طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده”، افزایش محدودیت ها برای اشتغال و مواردی دیگر از این دست؛ ادامه سخنرانی خود را به معرفی زنان فعال در حوزه های مدنی، روزنامه نگاران و وکلا که به دلیل دگراندیشی در زندان به سر می برند، اختصاص داد. او ادامه سخنرانی خود را با تشریح مهمترین موارد نقض حقوق زنان که باید مورد توجه شورای حقوق بشر گیرد، ادامه داد. سخنرانی کامل رضوان مقدم، پژوهشگر و فعال حقوق بشر و حقوق زنان را از ویدئو دنبال کنید: الهه امانی، کنشگر حقوق زنان، فعال صلح که سابقه بیش از 25 سال سابقه مدیرتی و آموزشی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا دارد، کنشگر “کمیسیون امور زنان سازمان ملل” از سال 1985، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع “نقض حقوق زنان زندانی”، اختصاص داد. او که در سال 1995 مقاله “حقوق انسانی زنان و اسلام” را به اجلاس کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل در پکن ارائه داده بود، با اشاره به گزارش اکتبر 2013 مرکز مطالعات زندان، مبنی بر یازده میلیون زندانی در زندانی های جهان، سرانه زندانیان در ایران را طبق آمارهای جهانی 284 نفر اعلام کرد که این رقم برای زنان در ایران از سال 1997 تا 2002 به طور متوسط هر سال 12 درصد افزایش داشته است، بطوریکه آمار زندانیان زن در ایران از 7076 تن در سال 1360 به 661130 تن در سال 1381، افزایش یافته است. الهه امانی که در کنفرانس 1998 در کوبا، اداره دو کارگاه آموزشی با موضوع خشونت علیه زنان و مسائل زنان مهاجر را بر عهده داشت، در این نشست تاکید کرد فارغ از دلایلی چون کنشهای اجتماعی، مذهبی یا سیاسی، به مثابه اتهام برای بازداشت برخی زنان ایرانی؛ رشد آمار زندانیان زن با اتهامات متنوع در ایران را ناشی از تبعیض های موجود بر علیه زنان در این کشوراست. این عضو هیات مدیره شبکه علمی و فرهنگی زنان که با هیات نمایندگی فعالان زنان در سال 2003، در سفر به افغانستان سمت میانجی آموزش دیده در سازمان دهی نهادهای غیر دولتی، را بر عهده داشت، عدم توجه و رعایت مجموعه قوانین حقوق زنان زندانی “قوانین بانکوک”، که دولتها موظف به اجرای آنها هستند، را از دلایل عمده نقض حقوق انسانی زنان زندانی در ایران را تحلیل کرد. سخنرانی الهه امانی، کنشگر حقوق زنان، فعال صلح، را از ویدئو دنبال کنید: ادامه نشست امروز با سخنرانی امجد حسین پناهی، فعال حقوق بشر، از فعالان کرد در زمینه مسائل گروههای اتنیک در ایران، همراه بود که به موضوع “بازداشت خودسرانه کردهای ایرانی”، اختصاص داشت. او با اشاره به سوابق بازداشت ها و اعدام های خودسرانه در جمهوری اسلامی ایران، گفت که این معضل تنها مختص به فعالان سیاسی مخالف در ایران نبوده و بسیار از شهروندان عادی نیز به بهانه مبارزه با فساد، حتی در مهمانی های خصوصی توسط نیروی انتظامی، سپاه یا بسیج، به صورت خودسرانه، بازداشت شده اند. امجد حسین پناهی با اشاره به قتل زهرا کاظمی، زهرا بنی یعقوب، اکبر محمدی، ابراهیم لطف الهی، در زندانهای ایران، تاکید کرد که نیرویی که در هنگام بازداشت خود را مجاز به زیر پا گذاشتن تمام ترتیبات قانونی می داند، پس از بازداشت نیز هیچ احساس مسئولیتی در قبال فرد بازداشت شده بر خود قائل نیست و هر رفتاری را بر زندانی روا می دارد. سخنرانی کامل امجد حسین پناهی، فعال حقوق بشر، که مبنای خودسرانه بودن بازداشتها را، بی توجهی ماموران و قضات به قوانین و حقوق قضا و میثاق های بین المللی تحلیل می کند، را از ویدئو دنبال کنید: نیما پوریعقوب، فعال حقوق بشر، دانشجوی سابق مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز، آخرین سخنران این نشست بود که با موضوع “ممانعت از درمان پزشکی، شکنجه است”، ایراد شد. او “بیماری زندانیان در داخل زندانها” را از عمده نگرانی های خانواده های زندانیان و فعالان حقوق بشر شمرد و گفت شیوه رایج برخورد با بیماری زندانیان در ایران، بر خلاف قوانین داخلی و بین المللی بوده و معمولا ابزاری است برای فشار و شکنجه زندانیان توسط زندانبان. نیما پوریعقوب، در این سخنرانی، بی اعتنایی به بیماری زندانیان را امری سیستماتیک در زندانهای ایران خواند و تاکید کرد که از مسئول بند تا پرسنل بهداری و پزشکان زندان و حتی مقامات عالیرتبه قضایی در این قانون شکنی، دخیل هستند. او همچنین گفت که اندک موارد انتقال زندانیان بیمار به خارج از زندان، با توهین و تحقیر همراه است و گاهی حتی با حکم بازگشت به زندان پیش از اتمام و تکمیل دوره درمان، نیمه کاره رها می شود. سخنرانی کامل نیما پوریعقوب، فعال حقوق بشر که معتقد است وضعیت زندانیان در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی نیز بهبوده نداشته، را از ویدئو دنبال کنید:

print version     Home
                   

نظرات خوانندگان:


ناهيد 2014-09-15 05:04:55

در سخنراني خانم رضوان اطلاعات درست نبود والبته عكسهاهم همين طور

كاش دقت بيشتري ميشد

نظر شما؟

Type at least 1 character to search