اعلاميه حمايت از زنان و کودکان در شرايط اضطراري و مناقشه مسلحانه
اعلام شده در قطعنامه(٢٩) ٣٣١٨ مورخ ١۴ دسامبر ١٩٧۴ مجمع عمومي، با توجه به توصيه شوراي اقتصادي واجتماعي در قطعنامه(۵۶)١٨۶١ مورخ ١۶ مه ١٩٧۴ ؛ با ابراز نگراني عميق از رنج هاي زنان و کودکان غيرنظامي که در دوره هاي اضطراري و مناقشه مسلحانه در مبارزه براي صلح، خودمختاري، آزاديبخشي ملي و استقلال غالبا قرباني اعمال غيرانساني هستند و در نتيجه دچار آسيب هاي جدي مي شوند، با آگاهي از رنج هاي زنان و کودکان در بسياري از نواحي جهان، به ويژه در نواحي در معرض سرکوبي و خفقان، تجاوز و تعرض، استعمارگري، نژادپرستي، سلطه بيگانگان و انقياد خارجيان، با نگراني عميق متاثر از اين واقعيت که، علي رغم محكوميت کلي و صريح، استعمارگري، نژادپرستي و سلطه بيگانگان و خارجيان همچنان مردمان بسياري را تحت انقياد خود دارند، بي رحمانه جنبش هاي آزاديبخش ملي را سرکوب مي کنند و خسارات و ضايعات سنگين و رنج هاي بي شمار به مردم تحت سلطه خود، از جمله زنان و کودکان وارد مي کنند، با اظهار تاسف از اين واقعيت که هنوز حملات شديدي به آزادي هاي بنيادي و حيثيت انسان به عمل مي آيد و اين که قدر ت هاي سلطه گر استعماري و نژادپرست خارجي همچنان به نقض قانون بين المللي بشردوستانه ادامه ميدهند، با يادآوري مفاد اسناد و مصوبه هاي قانون بین المللي بشر دوستانه مربوط به حمايت از زنان و کودکان در زمان صلح و جنگ، با يادآوري، از از جمله اسناد مهم ديگر، قطعنامه هاي (٢٣) ٢۴۴۴ مورخ ١٩ دسامبر ١٩۶٨، (٢۴)٢۵٩٧ مورخ ١۶ دسامبر ١٩۶٩ و (٢۵)٢۶٧۴ و (٢۵)٢۶٧۵مورخ ٩ دسامبر ١٩٧٠ درباره احترام به حقوق بشر و درباره اصول اساسي براي حمايت از جمعیتهای از غيرنظامي در مناقشات مسلحانه، و همچنين قطعنامه (۶٨)١۵١۵ مورخ ٢٨ مه ١٩٧٠ شوراي اقتصادي و اجتماعي که در آن شورا از مجمع عمومي خواست امكان تهيه اعلاميه اي درباره حمايت از زنان و کودکان در شرايط اضطراري يا زمان جنگ را بررسي کند، با آگاهي از مسئوليت خود براي سرنوشت نسل جوان و سرنوشت مادران، که نقشي مهمی در جامعه، خانواده، و به ويژه در پرورش کودکان ايفا مي کنند، با به خاطر سپردن ضرورت تامين حمايت لازم از زنان و کودکان غيرنظامي، به طور رسمي و جدي اين اعلاميه “حمايت از زنان و کودکان در شرايط اضطراري و مناقشه مسلحانه” را اعلام می دارد و خواهان رعايت کامل آن به وسيله تمامي کشورهاي عضو است: ١ حمله و بمباران جمعيت غيرنظامي، وارد آوردن رنج غيرقابل محاسبه و بي حد و حساب، به ويژه به زنان و کودکان، که آسيب پذيرترين اعضاي جامعه هستند، بايد ممنوع باشد و چنين اعمالي محكوم شود. ٢ استفاده از سلاح هاي شيميايي و ميكربي در جريان عمليات نظامي يكي از فاحش ترين نقض هاي پروتكل ١٩٢۵ ژنو، کنوانسيون هاي ١٩۴٩ ژنو و اصول قانون بين المللي بشردوستانه به شمار مي رود و خسارات و لطمات سنگين به جمعيت هاي غيرنظامي، از جمله زنان و کودکان بي دفاع وارد مي سازد، و بايد به شدت محكوم شود. ٣ همه کشورها بايد به طور کامل از تعهدات خود براساس پروتكل ١٩٢۵ ژنو و کنوانسيون هاي ١٩۴٩ ژنو، و ساير اسناد و مصوبه هاي قانون بين الملل مربوط به احترام به حقوق بشر در مناقشات مسلحانه، که تضمين هاي مهم براي حمايت از زنان و کودکان ارائه مي دهند، پيروي کنند. ۴ کشورهايي که در مناقشات مسلحانه، عمليات نظامي در سرزمين هاي خارجي يا عمليات نظامي در سرزمين هايي که هنوز تحت سلطه استعماري هستند شرکت دارند بايد هر چه در توان دارند براي رهايي زنان و کودکان از بلاياي جنگ انجام دهند. کليه اقدامات ضروري بايد به عمل آيد تا ممنوعيت اقداماتي مانند تعقيب و پيگرد، شكنجه، تدابير تنبيهي، رفتار تحقيرآميز و خشونت، به ويژه عليه آن بخش از جمعيت غيرنظامي که زنان و کودکان را تشكيل مي د هند، تضمين شود. ۵ کليه اشكال سرکوبي و رفتار بي رحمانه و غيرانساني با زنان و کودکان، از جمله حبس، شكنجه، تيراندازي، توقيف هاي دسته جمعي، مجازات هاي مشترك، نابودي محل هاي سكونت و اخراج اجباري، که به وسيله طرفين خصم در جريان عمليات نظامي يا در سرزمين هاي اشغالي انجام ميشود، بايد جنايت به شمار آورده شود. ۶ زنان و کودکان غيرنظامي، و زناني که در شرايط اضطراري و مناقشه مسلحانه در مبارزه براي صلح، حق تعيين سرنوشت، آزاديبخشي ملي و استقلال به سر مي برند، يا در اراضي اشغالي زندگي مي کنند، نبايد از پناهگاه، غذا، کمك پزشكي يا ساير حقوق غيرقابل انتقال، مطابق با مفاد اعلاميه جهاني حقوق بشر، ميثاق بين المللي حقوق مدني و سیاسي، ميثاق بين المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، اعلاميه حقوق کودك يا ساير اسناد و مصوبه هاي حقوق بين الملل محروم شوند. برگرفته از تارنمای مرکز اطلاعات سازمان ملل – تهران
